پیشینه و مبانی نظری حساسیت اضطرابی

پیشینه خارجی و داخلی دارد-قابل ویرایش فرمت ورد-20 صفحه

حساسیت اضطرابی

حساسیت اضطرابی یکی از صفت هایی است که با اختلال روان تنی رابطه دارد. این سازه اضطرابی توجه گستردهای را در پیشینه مطالعاتی اختلالات اضطرابی به خود اختصاص داده است. نظریه انتظار (ریس[1]، 1991) و نظریههای آسیب شناسی معاصر در زمینهی اختلالهای اضطرابی مطرح کردهاند که ترس از اضطراب (مانند حساسیت اضطرابی) در ایجاد و حفظ این اختلالها دارای نقش مهمی است (اسمیت[2]، کوهو[3]، میشل[4]، رینالدز[5]، مک فیرسون[6] و همکاران، 2010). به نظر می رسد حساسیت اضطرابی از جمله متغیرهای واسطه ای مهم بین استرس و بیماری باشد. فرض بر این است که حساسیت اضطرابی یک متغیر گرایشی باثبات است که نشان دهنده ی میل به تفسیر پیامدهای جسمانی، روان شناختی و اجتماعی تجارب اضطرابی به عنوان اموری آزارنده و خطرناک است (هال[7]، گلدستین[8]، آبرامویتز[9]، کالامر[10] و کوسن[11]، 2004؛ کومیا[12]، استوارت[13] و لوبا[14]، 2005). حساسیت اضطرابی به ترس از اضطراب و نشانه های مرتبط با اضطراب اشاره دارد و از این تصور ناشی میشود که این نشانهها به پیامدهای بالقوهی آسیب زای بدنی، روان شناختی و اجتماعی منجر میشوند. افراد دارای حساسیت اضطرابی بالا اغلب اوقات به نشانه های اضطرابی به طور منفی واکنش نشان میدهند. این افراد نه تنها رویدادهای استرس زا، بلکه رویدادهای نسبتاً عادی را نیز فاجعه آمیز تلقی میکنند (کشدان[15]، والنسکی[16] و مک لیش[17]، 2008). در مورد تعریف و نقش حساسیت اضطرابی نظریههای متفاوتی مطرح شده است که در زیر به صورت اختصار به آنها اشاره میشود.

[1] - Reiss

[2] - Schmidt

[3] - Keough

[4] - Mitchell

[5] - Reynolds

[6] - MacPherson

[7] - Hale

[8] - Goldstein

[9] - Abramovitze

[10] - Calamari

[11] - Kossen

[12] - Comeaua